ສະພາບລວມຂອງໂຄງການ

ເປົ້າໝາຍຂອງໂຄງການດ້ານການພັດທະນາ: ປັບປຸງການບໍລິການດ້ານການສົ່ງເສີມກະສິກຳ ເພື່ອປະກອບ ສ່ວນດ້ານການຄໍ້າປະກັນສະບຽງອາຫານໃຫ້ຫມັ້ນຄົງ, ຫຼຸດຜ່ອນຄວາມທຸກຍາກໃນຊົນນະບົດ, ແລະ ຊຸກຍູ້ ການຂະຫຍາຍຕົວທາງດ້ານເສດຖະກິດຢ່າງເທົ່າທຽມກັນ, ຍົກສະມັດຕະພາບ ແລະ ຜົນກຳໄລຂອງການຜະ ລິດຈຸດປະສົງຂອງໂຄງການ: ເພື່ອປະກອບສ່ວນເຂົ້າໃນການພັດທະນາລະບົບການສົ່ງ ເສີມທີ່ມີການແບ່ງຂັ້ນ ຄຸ້ມຄອງ, ມີສ່ວນຮ່ວມ, ມີຄວາມຫລາກຫລາຍທີ່ຜູກພັນຫລາຍພາກສ່ວນ ແລະ ມີຄວາມຍືນຍົງທີ່ສາມາດ ສ້າງຜົນປະໂຫຍດໃຫ້ແກ່ປະຊາຊົນ ແລະ ຊຸມຊົນທີ່ທຸກຍາກທັງຍິງ ແລະ ຊາຍໄດ້ຢ່າງທົ່ວເຖິງ.


ໄລຍະ

 

ຊ່ວງເວລາ

ຈຳນວນເດືອນ

ງົບປະມານ (CHF)

ຜົນໄດ້ຮັບ

I

2001

ເຖິງ

2004

 

36

1.8

ໄລຍະນີ້ແມ່ນໂຄງການໄລຍະທົດລອງ ຊຶ່ງແມ່ນໄລຍະການພັດ

ທະນາແລະ ທົດສອບລະບົບການສົ່ງເສີມໃນເຂດເປົ້າຫມາຍໃນ 3

ແຂວງ. ໄປຄຽງຄ່ກັນນັ້ນແມ່ນໄດ້ຝຶກອົບຮົມໃຫ້ແກ່ທີມງານຄູຝຶກຂັ້ນ

ສູນກາງທີ່ປະຈຳຢູ່ກອງສົ່ງເສີມກະສິກະແລະປ່າໄມ້ (NAFES) ຜ່ານ

ການເຮັດຕົວຈິງ. ຜົນໄດ້ຮັບອັນຫນື່ງແມ່ນການທີ່ສາມາດສ້າງປື້ມຄູ່

ມືສຳລັບນັກສົ່ງເສີມກະສິກຳ

II

2005

ເຖິງ2007

36

3.5

ນີ້ແມ່ນໄລຍະ ຂະຫຍາຍໂຄງການເມື່ອຮູບແບບການສົ່ງເສີມຂອງ

ລາວ (LEA) ໄດ້ຖືກຮັບຮອງໂດຍກະຊວງກະສິກໍາ ແລະປ່າໄມ້ ແລະ ທີມງານຄູຝຶກຂັ້ນສູນກາງໄດ້ນໍາເອົາຮູບແບບການສົ່ງເສິມດັ່ງກ່າວໄປ

ປະຕິບັດຢູ່ 14 ແຂວງ. ກອງສົ່ງເສີມກະສິກໍາແລະປ່າໄມ້ກໍ່ໄດ້ສ້າງສູນ

ຂໍ້ມູນຂ່າວສານໃໝ່ຂຶ້ນ ແລະ  ໂຄງການສົ່ງເສີມກະສິກໍາກໍ່ໄດ້ເຮັດໜ້າ

ທີ່ເປັນກອງເລາຂາໃຫ້ແກ່ ໜ່ວຍງານຍ່ອຍດ້ານທຸລະກິດກະສິກໍາ ແລະ

ຊາວກະສິກອນ. ນອກຈາກນັ້ນ, ຜົນງານອັນພົ້ນເດັ່ນໃນໄລຍະນີ້ຍັງ

ປະກອບມີບັນດາກິດຈະກຳຂໍ້ມູນຂ່າວສານ ແລະ ອຸປະກອນໃນການ

ສົ່ງເສີມກະສິກຳຕ່າງໆ.

III

2008

6

0.8

ນີ້ແມ່ນໄລຍະເຊື່ອມຕໍ່ຊຶ່ງໄດ້ສືບຕໍ່ສະໜັບສະໜູນການຂະຫຍາຍລະບົບ

LEA  ພ້ອມທັງກະກຽມແຜນຊວ່ງຕໍ່ໄປເພື່ອໃຫ້ສອດຄອງກັບໂຄງສ້າງ ແລະນະໂຍບາຍໃໝ່ຂອງກະຊວງກະສິກໍາແລະປ່າໄມ້ ໃນຊ່ວງນີ້ໂຄງການສົ່ງເສີມກະສິກໍາໄດ້ເຊັ່ນສັນຍາຮ່ວມມືກັບສະມາຄົມທີ່

ບໍ່ຫວັງຜົນກໍາໄລ(NPA)ເປັນຄັ້ງທຳອິດ.

IV

2008

ເຖິງ2012

52

5.0

ນີ້ແມ່ນໄລຍະປັບປຸງຄຸນນະພາບຂອງໂຄງການໄດ້ມີການສຶບຕໍ່ຂະຫຍາຍ

ລະບົບ LEA ໃຫ້ສຳເລັດສົມບູນ ໄປພ້ອມກັບການພັດທະນາ, ປັບປຸງລະບົບການສົ່ງເສີມໃຫ້ສົມບູນກວ່າເກົ່າເຊິ່ງເອີ້ນວ່າ LEA+. ໄລຍະ

ນີ້ໄດ້ມີກິດຈະກຳໃຫມ່ເຊັ່ນ: ການສ້າງຄວາມເຂັ້ມແຂງໃຫ້ແກ່ອົງການຈັດຕັ້ງ

ຊາວກະສິກອນ, ອໍານວຍຄວາມສະດວກໃນການເຊື່ອມໂຍງກັບຕະຫຼາດ, ທັງມີການສົ່ງເສີມບົດບາດຂອງແມ່ຍິງ. ໃນຂະນະດຽວກັນຍັງໄດ້ຫັດແຫນ້ນການຮ່ວມມືກັບສະມາຄົມທີ່ບໍ່ຫວັງຜົນ

ກໍາໄລຕ່າງໆ. ພ້ອມກັນນັ້ນກໍ່ໄດ້ມີການສຶກສາຜົນກະທົບຂອງໂຄງການ

ແລະ ໄດ້ສະຫນັບສະຫນູນການສ້າງແຜນຍຸດທະສາດໃຫມ່ຂອງກອງສົ່ງ

ເສີມກະສິກໍາແລະປ່າໄມ້2011-2020.

V

2012

ເຖິງ2014

14

1.4

ນີ້ແມ່ນະ ໂຄງການໄລຍະສຸດທ້າຍ ຊຶ່ງປະກອບມີການສະຫຼຸບທຸກໆກິດຈະກໍາໃນພາກສະຫນາມ, ໄດ້ສະຫນັບສະຫນູນການຂ້າມຜ່ານຈາກກອງສົ່ງເສີມກະສິກໍາແລະປ່າໄມ້ ໄປສູ່ກົມສົ່ງເສີມກະສິກໍາ ແລະ ສະຫະກອນ ແລະໄດ້ລວບລວມບົດຮຽນຕ່າງໆກ່ຽວກັບໂຄງການໃນໄລຍະ12ປີຜ່ານມາ.

CHF = ສະກຸນເງິນຂອງ ປະເທດສະວິດສແລ້ນ(ຫົວຫນ່ວຍແມ່ນຫນື່ງລ້ານ)

ຮູບແບບການສົ່ງເສີມຂອງລາວ(LEA) ແມ່ນຫມາກຫົວໃຈຂອງໂຄງການ. ຮູບແບບດັ່ງກ່າວໄດ້ຖືກສ້າງຂື້ນໃນໂຄງ ການໄລຍະທີຫນື່ງ, ໄດ້ຖືກຜັນຂະຫຍາຍອອກໃນໄລຍະທີສອງ, ໄດ້ຖືກປັບປຸງດ້ານຄຸນນະພາບໃນໄລຍະທີສອງ ແລະ ທີ ສີ່.

ຮູບແບບດັ່ງກ່າວໄດ້ເປັນແນວທາງໃຫ້ແກ່ພາກສ່ວນອື່ນໆທີ່ກ່ຽວຂ້ອງໃນ ສປປ ລາວໃນການເຮັດວຽກສົ່ງເສີມເຊິ່ງໄດ້ຮັບ ການຮັບຮອງຢ່າງເປັນທາງການຈາກກະຊວງກະສິກໍາແລະປ່າໄມ້ໃນປີ 2005. ເພື່ອໃຫ້ເຂົ້າໃຈໄດ້ງ່າຍ, ຮູບແບບດັ່ງ ກ່າວປະກອບດ້ວຍ 1 ວິໃສທັດ, 2 ແນວຄວາມຄິດ ແລະ 3 ຫລັກການ ຫລື ເອີ້ນຫຍໍ້ວ່າ '1-2-3'.

ຮູບແບບການສົ່ງເສີມດັ່ງກ່າວມີວິໃສທັດທີ່ບໍ່ມີການຈຳແນກດັ່ງທີ່ອະທິບາຍໃນຄຳເວົ້າທີ່ວ່າ 'ການສົ່ງເສີມສໍາລັບທຸກຄົນ’ ຫມາຍວ່າການສົ່ງເສີມແມ່ນສໍາລັບຊາວກະສິກອນທັງຫມົດໂດຍບໍ່ມີການຈໍາແນກຄົນທຸກຍາກ, ຄົນຮັ່ງມີ, ຜູ້ຊາຍ, ແມ່ຍິງ, ຊົນເຜົ່າ ແລະ ລະດັບການສຶກສາ.

ເພື່ອເຮັດໃຫ້ວິໃສທັດດັ່ງກ່າວປະກົດຜົນເປັນຈິງ ຈື່ງປະກອບມີ 2 ແນວຄວາມຄິດໃນການຈັດຕັ້ງປະຕິບັດ ຊື່ງມີຄວາມ ແທດເຫມາະກັບສະພາບໃນ ສປປ ລາວເຊັ່ນ: ການແບ່ງຂັ້ນຄຸ້ມຄອງ/ການກະຈາຍອຳນາດ ແລະ ການຜູກພັນຫລາຍ ພາກສ່ວນ.

ການແບ່ງຂັ້ນຄຸ້ມຄອງ: ແມ່ນແນວທາງດ້ານການເມືອງທີ່ສໍາຄັນຫນື່ງຂອງນະໂຍບາຍການພັດທະນາຂອງລັດຖະບານ ຫມາຍຄວາມ ວ່າການຊ່ວຍເຫຼືອຂອງລັດຖະບານຕໍ່ຊາວກະສິກອນແມ່ນຕ້ອງໄດ້ມີການວາງແຜນ ແລະ ການຈັດຕັ້ງຢູ່ໃນ ລະດັບຮາກຖານທີ່ສຸດເທົາທີ່ຈະເປັນໄປໄດ້ໂດຍມີພະນັກງານເມືອງເປັນຜູ້ຮັບຜິດຊອບຕອບສະຫນອງຕໍ່ຄວາມຕ້ອງການໃນ
ຂັ້ນບ້ານ, ແຂວງເປັນຜູ້ສະຫນັບສະຫນູນເມືອງແລະ ປະສານງານກັບລະດັບສູນກາງໃນການສ້າງຂີດຄວາມສາມາດ.

ການຜູກພັນຫລາຍພາກສ່ວນ: ແມ່ນໝາກຜົນຂອງການແບ່ງຂັ້ນຄຸ້ມຄອງ ແລະ ໄດ້ມາຈາກຄວາມຫຼາກຫຼາຍຂອງສະພາບ ການໃນຊົນນະບົດຂອງ ສ.ປ.ປ.ລາວ ການຜູກພັນຫລາຍພາກສ່ວນ ຫມາຍເຖິງຄວາມຫລາກຫລາຍຂອງກິດຈະກຳສົ່ງ ເສີມໃນຂອບເຂດທີ່ ແຕກຕ່າງກັນ. ນອກຈາກນັ້ນ, ຍັງຫມາຍເຖິງການທີ່ມີຫລາຍພາກສ່ວນເຂົ້າມາມີບົດບາດໃນການບໍ ລິການສົ່ງເສີມເຊັ່ນລັດຖະບານ, ເອກະຊົນ ແລະ ອົງການຈັດຕັ້ງສັງຄົມຕ່າງໆ.

ສາມຫລັກການນີ້ ເປັນແນວທາງເຮັດໃຫ້ການຈັດຕັ້ງປະຕິບັດຮູບແບບການສົ່ງເສີມຂອງລາວ (LEA) ມີລັກສະນະແຕກ ຕ່າງຈາກຮູບແບບການສົ່ງເສີມອື່ນໆ.

ຫລັກການດັ່ງກ່າວປະກອບດ້ວຍ:

ການມີສ່ວນຮ່ວມ: ຮູບແບບດັ່ງກ່າວເຮັດໃຫ້ປະຊາຊົນໃນຊົນນະບົດເຂົ້າຮ່ວມໃນການວາງແຜນ ແລະ ຈັດຕັ້ງກິດຈະກໍາ ການພັດທະນາຂອງເຂົາເຈົ້າເອງ;

ອີງໃສ່ຄວາມຕ້ອງການເປັນຫລັກ: ຫົວຂໍ້ການສົ່ງເສີມແມ່ນອີງໃສ່ຜົນການວິເຄາະຂໍ້ຈຳກັດ ແລະ ໂອກາດຂອງທ້ອງຖິ່ນ.

ເຮັດວຽກເປັນກຸ່ມ: ການບໍລິການສົ່ງເສີມແມ່ນເຂົ້າຫາກຸ່ມຊາວກະສິກອນ ຊຶ່ງຂາວຊາວກະສິກອນທຸກຄົນສາມາດອາສາ ສະຫມັກເຂົ້າກຸ່ມໄດ້.